Józef
Pi³sudski urodzi³ siê 5 grudnia 1867 roku w Zu³owie pod Wilnem. Pochodzi³
z zamo¿nej rodziny ziemiañskiej, w której pielêgnowano polskie tradycje i
patriotycznego ducha. Jego ojciec, równie¿ Józef, bra³ udzia³ w Powstaniu
Styczniowym w 1863 roku, kiedy to Polacy próbowali po raz kolejny odzyskaæ
stracon± w latach 1772 - 1795 podczas trzech kolejnych rozbiorów
rosyjsko-prusko-austriackich niepodleg³o¶æ.
Dlatego te¿ m³ody Pi³sudski, kiedy po ukoñczeniu gimnazjum w Wilnie w
roku 1885 dosta³ siê na studia medyczne na Uniwersytecie w Charkowie, zwi±za³
siê tam z socjalistyczno-rewolucyjnym ruchem "Narodnaja Wola". Za
udzia³ w studenckich rozruchach po roku nauki zosta³ jednak wydalony z
uczelni. Nie zosta³ równie¿ przyjêty na Uniwersytet w estoñskim Dorpacie,
którego w³adze zosta³y powiadomione o jego sympatiach politycznych.
Dmowski urodzi³ siê 9 sierpnia 1864 r. w Kamionku (obecnie w granicach
Warszawy). Uczêszcza³ do III Gimnazjum w Warszawie, w którym by³ wspó³za³o¿ycielem
tajnego kó³ka samokszta³ceniowego. W 1886 r. uzyska³ maturê i wst±pi³ na
Wydzia³ Matematyczno-Fizyczny (sekcja nauk przyrodniczych) Uniwersytetu
Warszawskiego. W 1889 r. zosta³ cz³onkiem "Zetu" - Zwi±zku M³odzie¿y
Polskiej oraz Ligi Polskiej. Oko³o 1890 r. rozpocz±³ wspó³pracê z
tygodnikiem "G³os". Bra³ czynny udzia³ w obchodach 100 rocznicy
uchwalenia Konstytucji 3 Maja, organizuj±c z tej okazji w Warszawie wielk±
patriotyczn± manifestacjê. W maju 1891 r. ukoñczy³ studia i uzyska³ dyplom
"kandydata nauk przyrodniczych", odpowiadaj±cy doktoratowi.
Dziêki zapomodze z Kasy im. Mianowskiego kontynuowa³ studia w Pary¿u. Do
stolicy Francji dotar³ jesieni± 1891 r., zatrzymuj±c siê wcze¶niej m.in. w
Szwajcarii, gdzie pozna³ Zygmunta Balickiego, którego przekona³ do zmian w
Lidze Polskiej. 12 sierpnia 1892 r., wracaj±c z Pary¿a, zosta³ aresztowany
przez policjê rosyjsk± podczas przekraczania granicy. Oskar¿ono go m.in. o
udzia³ we wspomnianej manifestacji z 1891 r. Nastêpnych piêæ miesiêcy spêdzi³
w wiêzieniu ¶ledczym w warszawskiej Cytadeli. 3 stycznia 1893 r. po wp³aceniu
kaucji na kilka miesiêcy opu¶ci³ wiêzienie.
Urodzi³
siê 18 listopada 1860 r. w Kury³ówce na Podolu w zaborze rosyjskim, w
rodzinie administratora maj±tków ziemskich. Uzdolniony muzycznie, pocz±tkowo
pobiera³ naukê gry na fortepianie pod kierunkiem nauczycieli domowych. W 1872
r. rozpocz±³ studia w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Po uzyskaniu dyplomu
w 1878 r. pozosta³ w Instytucie jako nauczyciel gry na fortepianie. Od 1881 r.
kontynuowa³ studia w Berlinie, a nastêpnie w Wiedniu. W marcu 1888 r. zagra³
koncert w paryskiej Salle Erard, który zapocz±tkowa³ jego wielk± karierê
pianisty i wystêpy w prawie wszystkich krajach Europy i obu Ameryk, a tak¿e w
Afryce Po³udniowej i Australii. Pocz±tek jego dzia³alno¶ci polityczno-spo³ecznej
wi±¿ê siê z ods³oniêciem w 1910 r. w Krakowie Pomnika
Grunwaldzkiego, którego by³ fundatorem. W czasie I wojny ¶wiatowej dzia³a³
w Generalnym Komitecie Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, za³o¿onym przez Henryka
Sienkiewicza w styczniu 1915 r. w Vevey w Szwajcarii.